Τρίτη 7 Απριλίου 2015

«Ἡ θεία ψυχανάλυση», Β μέρος

Α. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Γενική ἐξομολόγηση: «Ἡ θεία ψυχανάλυση»

Δεῖτε ἐδῶ το Α μέρος

Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τήν προσευχή τοῦ Πνευματικοῦ στή διάρκεια τῆς Ἐξομολόγησης καί «ἀκτινοβολεῖται» ἀπό αὐτόν στήν ψυχή τοῦ ἐξομολογουμένου, ἐπουλώνει αὐτές τίς ἀνοιχτές αἱμορροοῦσες πληγές[21].
«Κοιτάζει μέσα στήν ψυχή σου προσευχόμενος ὁ παπάς καί βλέπει πῶς εἶσαι καί σοῦ μεταδίδει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι αὐτό τό κοίταγμα εἶναι πνευματικές “ἀκτίνες” πού σέ ξαλαφρώνουν καί σέ θεραπεύουν· μή νομίσετε ὅτι εἶναι ἀκτίνες φυσικές»[22].
«Ἡ θεία ψυχανάλυση», ὅπως ἀποκαλοῦσε ὁ Ἅγιος Πορφύριος τήν ἀνωτέρω διαδικασία τῆς Γενικῆς ἐξομολόγησης, εἶναι αὐτή, πού ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ψυχοθεραπεία.
Ὁ διορατικός Ἅγιος δίδασκε καί τόν τρόπο, τό «πῶς» γίνεται ἡ γενική Ἐξομολόγηση:
«Μπορεῖ, νά σοῦ πεῖ ὁ πνευματικός: Πῶς θά ἤθελα νά ἤμασταν σ΄ἕνα ἥσυχο μέρος, νά μήν εἶχα ἀσχολίες καί νά μοῦ ἔλεγες τήν ζωή σου ἀπ΄τήν ἀρχή, ἀπό τότε πού αἰσθάνθηκες τόν ἑαυτό σου, ὅλα τά γεγονότα πού θυμᾶσαι καί ποιά ἦταν ἡ ἀντιμετώπισή τους ἀπό σένα, ὄχι μόνο τά δυσάρεστα ἀλλά καί τά εὐχάριστα, ὄχι μόνο τίς ἁμαρτίες ἀλλά καί τά καλά. Καί τίς ἐπιτυχίες καί τίς ἀποτυχίες, ὅλα, ὅλα ὅσα ἀπαρτίζουν τήν ζωή σου»[23].
Ἐξωτερικά ἡ Γενική Ἐξομολόγηση, ὅπως τήν περιγράφει ὁ Ὅσιος, μοιάζει μέ τήν ψυχανάλυση. Στήν πραγματικότητα εἶναι κάτι πάρα πολύ ἀνώτερο καί ἀποτελεσματικότερο.

  συνεχίζεται... 

   Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

[21] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 371.
[22] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 371.
[23] Ὅ. π.΄,σελ. 370.
----------------------
Πηγή: http://www.hristospanagia.gr/?p=39960

Κυριακή 5 Απριλίου 2015

Γενική ἐξομολόγηση: «Ἡ θεία ψυχανάλυση»

«Ἡ θεία ψυχανάλυση», Α μέρος

Α. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Γενική ἐξομολόγηση: «Ἡ θεία ψυχανάλυση»


Ἡ γενική ἐξομολόγηση, δίδασκε ὁ Ὅσιος Γέροντας Πορφύριος, θεραπεύει τόν ἄνθρωπο ὄχι μόνο ἀπό τίς βλάβες τῶν προσωπικῶν του ἁμαρτιῶν ἀλλά καί ἀπό τά ποικίλα ψυχολογικά τραύματα, καθώς καί ἀπό τά βιώματα τῶν προγόνων του.
«Νὰ γίνεται, παιδί μου», συμβούλευε ἕνα πνευματικό του παιδί ὁ Ἅγιος, «κατὰ καιροὺς στὴν ζωή μας καὶ μιὰ γενικὴ ἐξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολογικὰ τραύματα ἢ διάφορα σοβαρὰ συμβάντα μᾶς δημιουργοῦν σωματικὲς ἀσθένειες. Στὴν ἐξομολόγηση νὰ μὴ λέμε μόνο τὰ ἁμαρτήματά μας, ἀλλὰ καὶ τοὺς διαφόρους λογισμούς, π.χ. φόβου, λύπης, χαρᾶς, στενοχώριας ποὺ περνᾶμε ἀπὸ διάφορα γεγονότα ἢ συμβάντα, ὅπως σεισμούς, θανάτους, γάμους, ὀλιγοπιστίες κ.λπ.
 Ὅταν ὑπηρετοῦσα στὴν Πολυκλινική, ἔβλεπα συχνὰ νὰ συμβαίνει τὸ ἑξῆς: 
Ἄρχιζε ὁ γιατρὸς νὰ ἐξετάζει τὸν ἀσθενὴ κι ἐκεῖνος διαμαρτυρόταν καὶ τοῦ ἔλεγε ὅτι δὲν ἦταν σ’ ἐκεῖνο τὸ σημεῖο ποὺ πονοῦσε, ἀλλὰ ἀλλοῦ. Καὶ τοῦ ἔλεγε ὁ γιατρός: “Μπορεῖ ἐσὺ νὰ πονᾶς ἐκεῖ, ἀλλὰ ἀλλοῦ εἶναι τὸ πρόβλημα”. Ἔτσι συμβαίνει καὶ στὴν πνευματικὴ ζωή. Ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι ἔτσι εἶναι τὰ πράγματα, ἐνῶ ἀλλοῦ βρίσκονται οἱ αἰτίες γι’ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν μέσα μας καὶ στὴ ζωή μας»[17].
Αὐτή ἡ σπουδαία λειτουργία τοῦ Μυστηρίου τῆς ἐξομολόγησης (δηλ. ἡ θεραπεία τῶν ψυχολογικῶν τραυμάτων τοῦ ἀνθρώπου), μᾶς ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Ἅγιο Πορφύριο.
Μαζί μέ τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του ὁ ἄνθρωπος λαμβάνει τήν ἴαση ἀπό τίς πληγές πού τοῦ προξένησε ὁ πονηρός, ὁ κόσμος, οἱ γονεῖς του (ἄθελα τους ἤ ἠθελημένα) ἤ καί ἡ δική του ἀμέλεια καί ραθυμία, καθώς καί ἀπό τραύματα πού μπορεῖ νά δημιουργήθηκαν ἀκόμη καί κατά τήν ἐμβρυϊκή ἤ βρεφική του ζωή.
 «Τήν ὥρα πού τά λές στόν ἐξομολόγο», δίδασκε ὁ Ὅσιος, «ἔρχεται ἡ Θεία Χάρη καί σέ ἀπαλλάσει ἀπ΄ὅλα τά ἄσχημα βιώματα καί τίς πληγές καί τά ψυχικά τραύματα καί τίς ἐνοχές, διότι, τήν ὥρα πού τά λές, ὁ ἐξομολόγος εὔχεται θερμά στόν Κύριο γιά τήν ἀπαλλαγή σου»[18].
Ὑπάρχουν καταστάσεις πού ζεῖ ὁ ἄνθρωπος ἤ «συμπεριφορές» στίς ὁποῖες ὑποδουλώνεται, οἱ ὁποῖες ὁφείλονται σέ τραύματα τῆς ἐμβρυϊκῆς ἤ παιδικῆς του ἡλικίας.
«Δέν εὐθύνεται μονάχα ὁ ἄνθρωπος», δίδασκε ὁ Ὅσιος «γιά τά παραπτώματά του. Τά λάθη, οἱ ἁμαρτίες καί τά πάθη δέν εἶναι μόνο προσωπικά βιώματα τοῦ ἐξομολογούμενου. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει πάρει μέσα του καί τά βιώματα τῶν γονέων του καί εἰδικά τῆς μητέρας»[19]. Τό πῶς ζοῦσε ἡ μητέρα, τί συναισθήματα βίωνε, ἄν κουραζόταν, πῶς ἦταν τό νευρικό της σύστημα, ὅλα αὐτά ἐπιδροῦν ἀποφασιστικά στό ἔμβρυο.
«Δημιουργεῖται», ἔτσι δίδασκε ὁ Ὅσιος, «μία κατάσταση στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἐξαιτίας τῶν γονέων του, πού τήν παίρνει μαζί του σ΄ὅλη του τήν ζωή, ἀφήνει ἴχνη μέσα του καί πολλά πράγματα πού συμβαίνουν στήν ζωή του εἶναι ἀπόρροια τῆς καταστάσεως αὐτῆς. Τά φερσίματά του ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν κατάσταση τῶν γονέων του. Μεγαλώνει, μορφώνεται, ἀλλά δέν διορθώνεται»[20].

συνεχίζεται... 

   Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

[17] Ἀνθολόγιο σελ. 175, 174.
[18] Βίος καί Λόγοι Ζ΄, σελ. 370.
[19] Ὅ. π.σελ. 369.
[20] Ὅ. π.σελ. 371.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Ἀπαλλαγή ἀπό τά ὀδυνηρά βιώματα, ψυχικά ἐμβρυϊκά τραύματα, «ἀπωθημένα», «κληρονομικά» καί ἐνοχές διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.


Α. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Τά ἄδυτα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου (ἀκόμη καί τό λεγόμενο ἀσυνείδητο), τά βαρυφορτωμένα ἀπό διάφορα ὀδυνηρά βιώματα, ἐνοχές καί ἴσως κατάθλιψη, εἶναι γνωστά στόν Θεό καί ἀποκαλύπτονται στόν ἀγωνιζόμενο πιστό διά τῆς ἀσκητικῆς-μυστηριακῆς ζωῆς. Μέ τήν Θεία Χάρη, κατ’ ἐξοχήν διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Γενικῆς Ἐξομολογήσεως, στήν ὁποία θά ἀναφερθοῦμε πιό κάτω, θεραπεύονται καί αὐτά. Δέν θεραπεύονται μέ ψυχαναλύσεις, ψυχοθεραπεῖες ἤ ψυχοφάρμακα.
«Τὴν ἀδυναμία νὰ θεραπεύσουν τὰ φάρμακα τὶς ψυχικὲς δυσκολίες», παρατηρεῖ ὁ ἰατρός Σωτήρης Ἀδαμίδης, «μοῦ τὴν εἶχε τονίσει ὁ γέροντας Πορφύριος, πάρα πολλὲς φορὲς μὲ τὸν πιὸ κατηγορηματικὸ τρόπο. (ἔλεγε ὁ Ὅσιος) «Ε, τί... τὸ πιστεύεις αὐτὸ ποῦ σου λέω; Τὸ ἔχεις ἰδεῖ;...δὲν λύνονται μ’ αὐτὰ τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων». «Δὲν τὰ θέλω ἐγὼ αὐτά...», ἔλεγε, ἐννοώντας ψυχαναλυτικὲς καὶ ψυχιατρικὲς ἑρμηνεῖες καὶ θεραπεῖες, ἀνθρωποκεντρικὲς θεωρήσεις τῶν προβλημάτων μας...Καὶ φυσικὰ δὲ λύνεται τὸ πρόβλημα μὲ τὰ ἀγχολυτικὰ ἢ τὰ ἀντικαταθλιπτικά ἢ τὶς ἀνοησίες τύπου ὕπνωσης, ποὺ ἐφαρμόζουν ἀρκετοὶ ψυχίατροι – ψυχαναλυτές[12].
«Πᾶνε καὶ χάνουν τόσες ὧρες... καὶ ξοδεύουν τόσα λεπτά... δὲν ἔρχονται στὴν ἐκκλησία μας, στὸν πνευματικό, νὰ τοὺς πεῖ τί κρύβεται πίσω ἀπὸ τὰ ὅσα ὑποφέρουν καὶ νὰ γίνουν πραγματικὰ καλά...», μᾶς ἔλεγε ὁ πατὴρ Πορφύριος»[13].Διά τοῦ δευτέρου Βαπτίσματος, πού εἶναι τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας-Ἐξομολογήσεως ὁ ἄνθρωπος ἐπανενεργοποιεῖ τήν Θεία Χάρη πού ἔλαβε μέ τό Ἅγιο Χρῖσμα καί καλλιεργώντας τόν Θεῖο Ἔρωτα θεραπεύεται.
«Μωρέ», ἔλεγε σέ ἀνάλογη περίπτωση ὁ Ὅσιος Γέροντας, «τί εἶναι αὐτὰ τὰ ἀπωθημένα πού γράφει (κάποιος γιατρὸς ὑπέβαλε τὴν γραπτὴ ἐρώτηση), ἂν ἔχουν σχέση μὲ τὸ ψυχικό του πρόβλημα; Τί εἶναι αὐτὰ τὰ κληρονομικά; Ὅλα αὐτὰ ποὺ γράφει εἶναι ἀπὸ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἔχουμε μέσα μας.
Ὅταν ὅμως ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή, ὅταν ἔρθει ὁ θεῖος ἔρωτας μέσα μας, τότε ὅλα τὰ προβλήματα φεύγουν καὶ γεμίζουμε μὲ πνευματικὴ χαρά. Ἐσύ, μωρὲ (ἀπευθυνόμενος στὸ συγγραφέα τοῦ βιβλίου[14]), τὰ ξέρεις αὐτά, σοῦ τὰ εἶπα τόσες φορές. Οἱ ψυχίατροι καὶ οἱ ψυχολόγοι μιλοῦνε γιὰ ἀπωθημένα καὶ κληρονομικά, γιατί δὲν γνωρίζουν τὴν ἀνθρώπινη ψυχή, ποὺ μόνο μὲ τὸν θεῖο ἔρωτα θεραπεύεται καὶ ζεῖ τὴν ἐν Χριστῷ χαρά. Οἱ ἀσθένειες ὀφείλονται στὴν ἁμαρτία. Ὅταν ὅμως κατοικήσει μέσα σ’ ὅλη τὴν ψυχὴ ὁ Χριστός, τότε φεύγει ἡ ἁμαρτία, φεύγει καὶ ἡ ἀσθένεια»[15].
Δυστυχῶς πολλοί ἀντί νά ἀποκαταστήσουν τήν σχέση τους μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας-Ἐξομολογήσεως, τρέχουν στούς Ψυχολόγους-ψυχιάτρους καί ἁπλῶς «ναρκώνονται» ἀλλά δέν θεραπεύονται. Κάποτε καί πνευματικοί προσπαθοῦν νά παίξουν αὐτό τό ρόλο ἤ στέλνουν σέ ψυχιάτρους χωρίς πραγματική ἀνάγκη, δηλαδή χωρίς νά ὑπάρχει βλάβη τοῦ νευρικοῦ συστήματος.
«Ὅλος ὁ κόσμος καὶ ποὺ πιστεύουνε καὶ ποὺ δὲν πιστεύουνε», παρατηροῦσε ὁ Ὅσιος Πορφύριος,«αὐτὸ τὸ πράγμα τοὺς ἐτρώει... ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὸ Θεό, ποὺ φέρνει τὴ μοναξιά. Καὶ ὅταν ἀρνεῖσαι ἕνα μυστήριο... ἕνα μυστήριο... Ἔχουνε γίνει τόσοι γιατροὶ ψυχίατροι, ψυχαναλυταί, ψυχολόγοι καὶ δέχονται ἀσθενεῖς... Ποιοὺς ἀσθενεῖς, βρέ, ποιὸς εἶσαι ἐσὺ πού θὰ δεχθεῖς ἀσθενεῖς; Καὶ στὸ τέλος πάει: Τί βλέπεις γιατρέ μου... «Δὲν ἔχεις τίποτα... Ἔχεις ἀνασφάλεια». Τί θὰ πεῖ ἀνασφάλεια; «δὲν ἔχεις τίποτα, πάρε αὐτό». Ἅμα δὲν δώσεις τὸν ἑαυτό σου στὸν Θεό, τί νὰ σοῦ κάνει αὐτό. Θὰ σὲ ναρκώσει σήμερα, αὔριο μπορεῖ νὰ σοῦ ‘ρθεῖ πιὸ μεγάλη»[16].
Τό μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί μάλιστα τῆς Γενικῆς Ἐξομολογήσεως ὁ θεοφώτιστος Ἅγιος Γέροντας τό ὀνόμαζε θεία ψυχανάλυση. Αὐτή εἶναι πολύ ἀνώτερη καί ἀποτελεσματικότερη ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἡ ὁποία ἀντίθετα βλάπτει πολύ.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!


                                           Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης



 [12] Γιά τήν ὕπνωση βλέπε στό βιβλίο τοῦ Σωτήρη Ἀδαμίδη, Θεραπευτική τῶν Πατέρων καί ψυχανάλυση, Ἐκδόσεις Σταμούλη
[13] Σωτήρη Ἀδαμίδη, Θεραπευτική τῶν Πατέρων καί ψυχανάλυση, Ἐκδόσεις Σταμούλη
[14] Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη, «Κοντά στον γέροντα Πορφύριο». Έκδοση Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Αθήναι, 1995, σελ. 199. 
[15] Ὅ. π.
[16] Ὅ. π., σέλ. 199.

Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

«ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ»






ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ

Γράφει προς τον επίσκοπο και φίλο Κυριακό: «Ενώ ευρίσκομαι σε τόση στενοχώρια, σε τόση χρονική απόσταση, σε τόσο θόρυβο, σε ταραχή, σε συντριβή, σε ταλαιπωρία δεν καταδέχθηκες να μου στείλεις έστω και ένα γράμμα. Εγώ σου έστειλα και μια και δύο και πολλές επιστολές. Εσύ όμως σωπαίνεις τόσον πολύ καιρό... Δεν ξέρω ποιό είναι το αίτιο, δεν ξέρω τι να πω. Ένα μόνον λέγω: Λυπούμαι και οδυνώμαι. Κάνε ό,τι μπορείς ώστε να με απαλλάξεις και από την λύπη και από την απορία. Εάν μετά απ' αυτό το γράμμα δεν μου απαντήσεις γρήγορα, θα με λυπήσεις τόσο, που θα χρειαστώ μεγάλη προσπάθεια για να θεραπεύσω τον πόνο μου».(επιστολή 202α). 

Γράφει προς Πολύβιον: «Κάποιος άλλος θα κλαιγόταν για το αφόρητο κρύο που κάνει εδώ, για την πολλή τού τόπου ερημιά, για την φοβερή αρρώστια που με έπιασε τώρα, και θα θρηνούσε. Εγώ τα αφήνω όλα αυτά και θρηνώ για τον αποχωρισμό από σάς. Αυτό είναι για μένα βαρύτερο και από την ερημιά και από την αρρώστια και από τον χειμώνα. Και αυτό που και πρώτα ήταν δεινό, επεδεινώθη με την τωρινή κακοκαιρία. 

Είχα μια παρηγοριά σ' αυτόν μου τον πικρότατο χωρισμό. Να επικοινωνώ μαζί σας με επιστολές. Ήλθεν όμως ὁ βαρύς χειμώνας, απέκλεισε τους δρόμους και μου αφήρεσε και αυτή τη μοναδική χαρά». (ἐπιστολὴ 127η) .
-----------------------------
Απόδοσις Αρχιμ. Δοσιθέου, Ηγουμένου Ιεράς Μονής Τατάρνης 

www.eptalofos.gr

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Έγινε η Αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Έγινε η Αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου

paiso
ΤΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΠΟΛΥΓΕΝΗ

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου προχώρησε πριν από λίγο, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Επίσης στις 27 Νοεμβρίου 2013 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου είχε προβεί στην Αγιοκατάτταξη του Γέροντος Πορφυρίου.
Να αναφερθεί ότι εντός της ημέρας αναμένεται και το σχετικό επίσημο ανακοινωθέν της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
http://www.romfea.gr/epikairotita/29503-2015-01-13-11-34-59

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Η άσκηση της προσευχής του Ιησού ως ουράνιο δώρο



Η προσευχή αυτή είναι μεγάλο δώρο του ουρανού προς τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα.

Η ευλαβική άσκηση της προσευχής αυτής οδηγεί τον άνθρωπο σε συνάντηση με πολλές αντίθετες ενέργειες κρυμμένες στην ατμόσφαιρα. Προσφερόμενη στην κατάσταση βαθειάς μετάνοιας διεισδύει στο χώρο, που βρίσκεται πέραν των ορίων «της σοφίας των σοφών και της συνέσεως των συνετών» (Α’ Κορ. 1,19). Στις πλέον εντατικές εκδηλώσεις της, χρειάζεται ή μεγάλη πείρα ή καθοδηγητής. Είναι απαραίτητη σε όλους ανεξαιρέτως που την ασκούν, η νηπτική περίσκεψη, το πνεύμα της συντριβής και του φόβου του Θεού, η υπομονή σε κάθε επερχόμενο σ’ αυτούς. Τότε αυτή γίνεται δύναμη, η οποία ενώνει το πνεύμα μας με το Πνεύμα του Θεού, παρέχουσα την αίσθηση της ζώσας παρουσίας της αιωνιότητας μέσα μας, έχοντάς 
μας ήδη οδηγήσει δια μέσου αβύσσων σκότους κρυμμένων μέσα μας.

Πόσο σημαντική είναι η διαμονή (για να μην πω η άσκηση) στη προσευχή, μαρτυρεί και αυτή η πείρα. Θεωρώ επιτρεπτό να παραβάλω αυτήν προς την φυσική ζωή του κόσμου μας και να φέρω παραδείγματα από γνωστών σε μας γεγονότων της σύγχρονης επικαιρότητας. Οι αθλητές, προετοιμαζόμενοι για τους αγώνες, επαναλαμβάνουν για πολύ καιρό τις ίδιες ασκήσεις, ώστε να εκτελέσουν κατά τη στιγμή της διεξαγωγής τους, με ταχύτητα και με βεβαιότητα, και τρόπον τινά μηχανικά, όλες τις κινήσεις, τις οποίες ήδη αφομοίωσαν. Από τον αριθμό των ασκήσεων εξαρτάται και η ποιότητα της αποδόσεως. Θα διηγηθώ ακόμα ένα γεγονός, που συνέβη σε κύκλο, γνωστών σε μένα προσώπων. Βεβαίως επαναλαμβάνω εκείνα, που άκουσα από ένα πλησιέστερο άνθρωπο προς τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται.
Σε κάποια ευρωπαϊκή πόλη δύο αδελφοί νυμφεύθηκαν σχεδόν συγχρόνως δύο νέες. Η μία ήταν γιατρός, άνθρωπος οξείας αντιλήψεως και ισχυρού χαρακτήρα. Η άλλη ήταν ωραιότερη, δραστήρια, ευγενής αλλ’ όχι ιδιαίτερα ευφυής. Όταν πλησίαζε ο καιρός του τοκετού και για τις δύο, απεφάσισαν να αποκτήσουν την πρώτην εμπειρία ακολουθώντας την νεοεμφανισθείσα μέθοδο του «ανώδυνου τοκετού». Η πρώτη, η γιατρός, αμέσως κατανόησε όλο τον μηχανισμό της μεθόδου αυτής και μετά δύο ή τρία μαθήματα της καθορισμένης γυμναστικής εγκατέλειψε τις ασκήσεις, πεπεισμένη ότι κατανόησε τα πάντα και ότι κατά την στιγμήν της ανάγκης θα εφάρμοζε τις γνώσεις της.
Η άλλη δεν γνώριζε πολλά περί της ανατομίας του σώματος ούτε ήθελε να ασχοληθεί με τη θεωρητική πλευρά της μεθόδου αυτής, αλλά παραδόθηκε απλά με ζήλο στην επανάληψη των καθορισμένων κινήσεων του σώματος. Αφού δε τις αφομοίωσε, όταν έφθασε η στιγμή, πήγε για τον τοκετό. Και τί νομίζετε ότι συνέβη; Η μεν πρώτη κατά την στιγμή του τοκετού από τις πρώτες ήδη ώδινες δεν θυμήθηκε τη θεωρία και γέννησε με μεγάλη δυσκολία, «εν λύπαις» (Γεν. 3,16)· η δε άλλη γέννησε χωρίς πόνους και σχεδόν χωρίς δυσκολία.

Έτσι θα συμβεί και σε μας. Ο σύγχρονος και μορφωμένος άνθρωπος είναι σε θέση να κατανοήσει το «μηχανισμό» της νοεράς προσευχής. Αρκεί να προσευχηθεί δύο ή τρεις εβδομάδες με κάποιο ζήλο, να διαβάσει λίγα βιβλία, και να, ο ίδιος μπορεί στα ήδη γραμμένα βιβλία να προσθέσει και το δικό του. Κατά την ώρα όμως του θανάτου, όταν η όλη σύστασή μας υποβάλλεται σε βιαία διάσπαση, όταν ο νους θολώνεται και η καρδία αισθάνεται ισχυρούς πόνους ή εξασθένηση, τότε όλες οι θεωρητικές μας γνώσεις εξαφανίζονται και η προσευχή μπορεί να χαθεί.
Είναι αναγκαίο να προσευχόμαστε για χρόνια. Να διαβάζουμε λίγο, και μόνον ό,τι κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο αφορά στη προσευχή και συνεργεί, κατά το περιεχόμενό του, στην ενίσχυση της έλξεως προς προσευχή μετανοίας με την εσωτερική διαφύλαξη του νου. Από τη μακροχρόνια επανάληψη η προσευχή γίνεται φύση της υπάρξεώς μας, φυσική αντίδραση σε κάθε φαινόμενο στην πνευματική σφαίρα, είτε αυτό είναι φως, είτε σκοτάδι, είτε εμφάνιση αγίων αγγέλων ή δαιμονικών δυνάμεων, χαρά ή λύπη – με ένα λόγο, σε κάθε καιρό και περίσταση.

Με τέτοιο είδος προσευχής η γέννησή μας για την ουράνια ζωή μπορεί πραγματικά να γίνει ανώδυνη.
Η βίβλος της Καινής Διαθήκης, που αποκαλύπτει σε μας τα έσχατα βάθη του άναρχου Όντος, είναι σύντομη, αλλά και η θεωρία της προσευχής του Ιησού δεν απαιτεί ανάπτυξη σε πλάτος. Η τελειότητα που φανερώθηκε δια του Χριστού είναι ανέφικτη στα όρια της γης· το πλήθος των πειρασμών, τους οποίους περνά αυτός που ασκεί την προσευχή αυτή, είναι απερίγραπτη. Η άσκηση της προσευχής αυτής οδηγεί κατά παράδοξο τρόπο το πνεύμα του ανθρώπου σε συνάντηση με δυνάμεις κρυμμένες εν τω «Κόσμω». Η προσευχή με το όνομα του Ιησού προκαλεί εναντίον της επίθεση από τις κοσμικές δυνάμεις, ή καλλίτερα, την πάλη με τους κοσμοκράτορες «του σκότους του αιώνος τούτου, των πνευματικών της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (πρβλ. Εφεσ. 6,12). Αυτή, ανυψώνοντας τον άνθρωπο σε σφαίρες πέραν των ορίων της γήινης σοφίας, στις ύψιστες μορφές αυτής, απαιτεί «άγγελον πιστόν οδηγόν».

Η προσευχή του Ιησού κατά την ουσία της είναι πάνω από κάθε εξωτερικό σχήμα, στη πράξη όμως οι πιστοί λόγω της ανικανότητας τους να σταθούν σε αυτή με καθαρό νου για πολύ καιρό, χρησιμοποιούν το κομβοσχοίνι για λόγους πειθαρχίας. Στο Άγιο Όρος του Άθω το πλέον διαδεδομένο κομβοσχοίνι έχει εκατό κόμβους διαιρεμένους σε τέσσερα μέρη των είκοσι πέντε κόμβων. Ο αριθμός των προσευχών και των μετανοιών την ημέρα και τη νύκτα, ορίζεται ανάλογα με τη δύναμη του καθενός και των πραγματικών συνθηκών της ζωής του.

(Αρχιμ. Σωφρονίου, «Περί προσευχής»)
http://kryptoskardiasanthropos.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

Πρόσκληση για Ομιλία στα Γιαννιτσά, του Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτη

«Γιατί χάνουμε τή χαρά μας;»

Την Κυριακή 11 Ιανουαρίου, στις 6.00 μ.μ., στα πλαίσια των Εσπερινών Κηρυγμάτων που πραγματοποιούνται στον Ιερό Ναό των Αγίων Πέτρου και Παύλου Γιαννιτσών θα ομιλήσει ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Σάββας Αγιορείτης με θέμα: «ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΑ ΜΑΣ;»

http://istographos.blogspot.gr/2015/01/blog-post_74.html

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Ὁμιλία στήν Κατερίνη, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτη



Ὁμιλία στήν Κατερίνη

Δημοσιεύτηκε 9 Ιανουαρίου 2015. Συντάκτης: hristospanagia5 prosklisi

 Τό Σάββατο 10 Ἰανουαρίου 2015 καί ὥρα 7.00 μ.μ., στο συνεδριακό Κέντρο τοῦ Δήμου Κατερίνης «Ἐκάβη», ὁ ἱερομόναχος π. Σάββας Ἁγιορείτης, θά ἀναπτύξει το θέμα: «Ἡ αἰτία τῆς κατάθλιψης».

 http://iskiriaki.com/wordpress/archives/5598

ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΡΕΩΤΗΣ ΓΑΜΟΣ ΙΣΟΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΜΟΙΒΑΙΩΝ ΘΥΣΙΩΝ

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Ο Γεωργιανός ηγούμενος που θυσιάστηκε στην τραγωδία του Νorman Αtlantic για να σώσει επιβάτες



Ο μοναχός ταξίδευε με το καράβι για να επισκεφθεί την κρύπτη με το λείψανο του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας. Μαζί του είχε ένα σακίδιο με εικονίδια που τα έφερε πάντα μαζί του.Το ιταλικό κανάλι Rai 2 ανέφερε ότι το σώμα του Kartozia βρέθηκε στις ακτές του Λέτσε.

Βρέθηκε επίσης και το σακίδιο γεμάτο με τα εικονίδια. Ένας μάρτυρας διηγήθηκε πώς ένας γεωργιανός μοναχός συνέβαλε στο να σωθούν ανθρώπινες ζωές πριν ο ίδιος χάσει τη δική του στην τραγωδία του Norman Atlantic. 

Πρόκειται για τον π.Ηλία Kartozia που εμψύχωνε τους άλλους επιβάτες και που βοήθησε στην εκκένωση του φλεγόμενου πλοίου δήλωσε στην ιταλική εφημερίδα la Repubblica ένας γεωργιανός που επέζησε ο Ηρακλής.Ήταν ηγούμενος στη μονή του Αγίου κτήτορος Δαβίδ στη Mtskheta. 

Ο ίδιος είπε ότι ο π. Ηλίας Kartozia τον παρηγόρησε στην απόγνωσή του και του έδωσε τη δύναμη να πάρει τον 9χρονο γιο του τη γυναίκα του και τα πεθερικά του στη σωτηρία. « Ήταν αυτός που μέ έσωσε δίνοντάς μου δύναμη » αποκάλυψε ο 25χρονος στην εφημερίδα. Όταν άρχισε η φωτιά ο μάρτυρας πήρε τον γιο του κι άρχισε να τρέχει αλλά αισθανόταν φόβο. «Αυτός με παρότρυνε με καθησύχασε και μου είπε να έχω εμπιστοσύνη και να σκέφτομαι το Θεό».

O π. Ηλίας μου έλεγε ο Θεός δεν θα σας εγκαταλείψει. Μου υπέδειξε σε ποιά κατεύθυνση να πάω. Όταν ήταν η σειρά του να επιβιβαστεί σε σωστική λέμβο είδε μια γυναίκα με ένα κοριτσάκι ενδεχομένως ελληνικής υπηκοότητας και τους παραχώρησε τη θέση του και έμεινε στο φλεγόμενο πλοίο.
Όταν θα κατέβαινε έσπασε το σχοινί και βρέθηκε στη θάλασσα. Του έριξαν ένα σωσίβιο αλλά δεν ήταν σε θέση να το φθάσει και πνίγηκε στο τρικυμισμένο πέλαγος, θυμάται ο μάρτυρας. Italian media writes about Georgian priest, perished on Norman Atlantic ferry. 
Στη Γεωργία έχει προκαλέσει αίσθηση το αυτοθυσιαστικό φρόνημα του ιερέα και ήδη τον συγκρίνουν με τον θεολόγο Γκριγκόλ Peradze που συνελήφθηκε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί έδινε καταφύγιο σε Εβραίους και πέθανε στο Άουσβιτς.Ο Peradze αγιοποιήθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας το 1995. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι ο π.Ηλίας ήταν στο πλευρό του καπετάνιου και προσευχόταν ως το τέλος.
---------------------------------------
Πηγή : Ολυμπία