Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

20.ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Κ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕ...





Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Η κατάθλιψη των Χριστουγέννων




Πραγματικά μεῖζον θέμα...

-Ποιό;

-Ἡ κατάθλιψη τῆς πιό χαρούμενης μετά τήν 

Ἀνάσταση ἑορτῆς τοῦ χρόνου...Κατάθλιψη τά

Χριστούγεννα...

-Ναί ἀλλά γιά ποιούς;

-Γι’ αὐτούς πού προσπαθοῦν νά ἑορτάσουν

 χωρίς τόν Ἑορτάζοντα...


Χριστούγεννα: Οἰκογενειακή ἑορτή σοῦ λέει ὁ

 ἕνας, παραμύθι πού πρέπει νά χαρεῖς σοῦ

 λέει ὁ ἄλλος, δῶρα, τραπέζια, δένδρο

 στολισμένο, κάλαντα, εὐκαιρία νά εἴμαστε μαζί

 σοῦ λέει κάποιος τρίτος...

Μά ...τέλος πάντων Ποιός ἑορτάζει;

Ἐμεῖς ἑορτάζουμε;...Γιαυτό καί ὀνειρευόμαστε

 τοῦρτες, δῶρα, ροῦχα ἤ ἔστω μία ζεστή

 οἰκογενειακή ἀτμόσφαιρα;

Δέν ἑορτάζει ὁ Χριστός;

Δέν ἔχει τά Γενέθλιά Του;

Σ’ Αὐτόν δέν πρέπει νά προσφέρουμε τά δῶρα

 μας;

Μήπως ξεχνᾶμε ὅτι Χριστούγεννα χωρίς τόν 



Ἑορτάζοντα=κατάθλιψη;

Μήπως ξεχνᾶμε ὅτι ἡ χαρά ἡ ἀληθινή ἔχει Πηγή Της τόν Χριστό καί τό πνεῦμα Του;

Μήπως λησμονήσαμε ὅτι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ


 εἰρήνη καί ὅλα τά ἄλλα γνήσια καί ἀληθινά

 καλά πού ποθοῦμε εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου

 Πνεύματος;

Καιρός γιά ἐπαναπροσανατολισμό καί ἀλλαγή

 πορείας...

Ἄς ἑορτάσουμε μέ τόν Ἑορτάζοντα...

Ἄς ἑορτάσουμε κάνοντάς Του ἕνα δῶρο πού

 ἀληθινά θά Τοῦ ἀρέσει...Τήν μετάνοιά μας,


 πού θά ἐκφραστεῖ μέ ἀλλαγή τρόπου ζωῆς καί

 μία εἰλικρινή «ἐφ΄ ὅλης τῆς ὕλης»

ἐξομολόγηση.

Καλά καί Εὐλογημένα Χριστούγεννα μέ τόν

 Ἑορτάζοντα στήν καρδιά μας καί τά πάθη

 μακρυά μας
.
--------------------------------------------


http://hristospanagia3.blogspot.gr/2014/12/blo

g-post_143.html#more



Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Ομιλία κας Αθηνάς Σιδέρη για τον Άγιο Πορφύριο




Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Γιατί παράτησα τον Ιουδαϊσμό






O Εβραίος π. Ναθαναήλ Κάπνερ άφησε τον Ιουδαισμό, 

έγινε χριστιανός ορθόδοξος

 και διηγήται πως πήρε μια τέτοια απόφαση. 

Why I Left Judaism

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Επιστολή του Γέροντος Εφραίμ, Δικαίου της Ιεράς Σκήτης Αποστόλου Ανδρέου και Μεγάλου Αντωνίου Αγίου Όρους, για την «ίδρυση κατεύθυνσης ισλαμικών σπουδών στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης»


Ἐπιστολή Γέροντος Ἐφραίμ 
Δικαίου Ἱερᾶς Σκήτης Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί Μεγάλου Ἀντωνίου 
Ἁγίου Ὄρους
γιά τήν «ἵδρυση κατεύθυνσης ἰσλαμικῶν σπουδῶν
στήν Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης»
ἀπευθυνόμενη 
πρός τούς Θεσσαλονικεῖς Ὀρθοδόξους Φοιτητές 
καί ὅλους τούς Χριστιανούς!

Τετάρτη, 26 Νοεμβρίου 2014
Ἱερά Σκήτη Ἀποστόλου Ἀνδρέου & Μεγάλου Ἀντωνίου.

Πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς καί δή πρός τούς εὐλαβεστάτους Θεσσαλονικεῖς Ὀρθοδόξους Φοιτητάς!

Εὐλαβέστατοι καί Τιμιώτατοι Ἀδελφοί μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, χαίρετε.

Ὁ γλυκύς Ἰησοῦς μας, νά βασιλεύῃ ἀεί εἰς τάς ἀγαθάς σας καρδίας. Ἀμήν.

Ἐπειδήπερ μοῦ ἐζητήθη, νά εἰπῶ τήν γνώμην μου, διά τό θέμα" "Ἰσλαμικαί σπουδαί, ἐν Θεσ/νίκη-Θεολογικήν Σχολήν αὐτῆς", ἰδού ὁ ἁμαρτωλός καί ἔσχατος τῶν Ἁγιορετιῶν Μοναχῶν, 
σᾶς ἐ ξ ο μ ο λ  ο γ ο ῦ μ α  ι    γ  ρ  α  π  τ  ῶ  ς καί λίαν συνοπτικῶς. 

Ὡς Ὀρθόδοξος, ἐξ Ὀρθοδόξων γονέων καί ἐν συνεχείᾳ ὡς Καλόγερος είς τό μυροβόλον Περιβόλιον τῆς Παναγίας μας, ἐδιδάχθην, καί ἐπίστευσα ἀκραδάντως καί ἐβίωσα οὐσιωδῶς ὅτι, ΜΟΝΟΝ ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Πίστις εἶναι ἡ ἐξ Οὑρανοῦ ἀποκαλυφθεῖσα Ἀλήθεια, διά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ μας. Ὁ Ἕνας Ἀληθινός Θεός καί Δημιουργός μας, εἶναι Τριαδικός, εἶναι Τρισυπόστατος, Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα. Θεός μονοπρόσωπος ΔΕΝ ὑπάρχει!!!  Κάθε ἕνας θεός μονοπρόσωπος εἶναι Δ ι ά β ο λ ο ς! Καί κυριολεκτῶ. Σᾶς ἱκετεύω, κάνετε τόν κόπον πάλιν νά ἐρωτήσετε ὅποιον Μουσουλμᾶνον θέλετε: Μήπως ὁ Ἀλλάχ τους εἶναι ὁ Πατήρ; θά ἀπαντήσουν ΟΧΙ. Διότι ὁ Ἀλλάχ, δέν ἔχει υἱό.

Μήπως εἶναι ὁ Υἱός κάι Λόγος τοῦ Πατρός; Θά εἰποῦν ΟΧΙ. Μήπως, εἶναι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον; Θά μᾶς εἰποῦν ὅτι ἐμεῖς οἰ μουσουλμᾶνοι ΔΕΝ πιστεύουμε σέ...ὄ ρ  ν  ε  α!!!

Λοιπόν, ὦ ἐλλογιμώτατοι Καθηγηταί τῶν Πανεπιστημίων μας ποῖος ἐστίν ὁ Ἀλλάχ; Ποῖος; Μήπως ἐντρέπετε κανείς νά ὁμολογήση τήν Ἀλήθεια; Δυσκολεύομαι  ὁ ἐλεεινός νά τό πιστέψω. 

Μακρυά, παρακαλῶ, Ἀδελφοί μου ἀτίμητοι ἀπό τοιαύτην ἀντίχριστον καί πεπλανημένην "θρησκείαν" τοῦ τσαρλατάνου Μωάμεθ. Μ α κ ρ υ ά. 

Καλόν εἶναι νά ξαναδιαβάσουμε τό νέον Μαρτυρολόγιον τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

Ὦ, ἀγαπητοί μου, ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί, ποῦ καταντήσαμε. 

Διά ποῖον θέμα νά συζητοῦμεν...

λεως Χριστέ μου, γλυκύτατε Κύριε, ἵλεως. 

Ὅλως εἰλικρινῶς  +π. Ἐφραίμ ἁμαρτωλός.


http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2014/12/5700.html

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Διά της Εκκλησίας και από την Εκκλησία πηγάζει η ουράνια ευλογία ~ Άγιος Ιγνάτιος Μαριουπόλεως

Ο βατοπαιδινός Άγιος Ιγνάτιος Μαριουπόλεως – ένας μικρός Μωυσής (με φωτογραφικό υλικό)


undefined

Γεννήθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα στο νησί Θέρμη. Μάλλον πρόκειται για το νησί των Κυκλάδων Κύθνο, πού ονομαζόταν και Θερμιά, λόγω των εκεί θερμών ιαματικών πηγών. Ήταν γόνος της γνωστής και ευσεβούς οικογενείας Γεζεδινού.
Νέος μετέβη στο Άγιον Όρος. Στη μονή Βατοπαιδίου μόναζε ένας κοντινός συγγενής του. Αγαπώντας ολόκαρδα τη μοναχική πολιτεία, εγκατέλειψε κάθε κοσμική ματαιότητα και εκάρη μοναχός με το όνομα Ιγνάτιος. Αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας.
Για την αρετή του κλήθηκε να ποιμάνει ένα απομακρυσμένο ποίμνιο, που βρισκόταν κάτω από σκληρό ταταρικό ζυγό. Το 1769 χειροτονήθηκε επίσκοπος Γκοτφέϊ και Κεφάϊ της Κριμαίας. Χαρακτηρίζεται ως καλοκάγαθος και ακαταπόνητος ιεράρχης, πού κατέκτησε την αγάπη και τον σεβασμό του ταλαιπωρημένου ποιμνίου του. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως του έδωσε για την καλή διακονία του, τον τίτλο του αρχιε­πισκόπου και τον έκανε μέλος της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

undefined
Οι σύγχρονοι του τον χαρακτηρίζουν ως άνδρα, τίμιο, ευσεβή, ηθικό, ταπεινό, αγνό, άγρυπνο.

Είχε ήρεμη εξωτερική όψη, αγγελική συμπεριφορά, ήταν έμπειρος στις εκκλησιαστικές υποθέσεις, και είχε φυσικά ταλέντα και πολλές ικανότητες. Με τα προσόντα αυτά έμελλε να γίνει ο νέος Μωϋσής υπόδουλου ποιμνίου του. Πραγματοποίησε το δύσκολο και μεγάλο έργο της εξόδου των Ορθοδόξων Ελλήνων από την Κριμαία, που ήταν υπό τον ζυγό των Τατάρων, στη χριστιανική γη της Αζοφικής, που βρισκόταν υπό τη ρωσική κυριαρχία. Προσευχόμενος με δάκρυα στον Θεό για τον κατατρεγμό του ποιμνίου του επί έτη, αποφάσισε την αναχώρηση. Είχε συνειδητοποιήσει καλά τον άμεσο κίνδυνο των Ορθοδόξων χριστιανών από πνευ­ματική και φυσική εξόντωση. Άρχισε μυστικές συνομιλίες με τη ρωσική κυβέρνηση και πέτυχε να καταλογραφηθούν οι χριστιανοί της Κριμαίας Ρώσοι υπήκοοι.

undefined

Μετά από τη Θεία Λειτουργία της 23 Απριλίου 1778 στη σπηλαιώδη εκκλησία της Σκήτης Κοιμήσεως της Θεοτόκου κάλεσε τους πιστούς να ετοιμασθούν για την έξοδό τους από τη γη της δουλείας και της μακροχρόνιας ταπεινώσεως. Έμπιστοι άνθρωποι ανήγγειλαν σε όλους τους πιστούς της χερσονήσου την ακριβή αναχώρηση. Οι ταταρικές αρχές δεν έμαθαν τίποτε για το επικείμενο γεγονός, και έτσι δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τα πλήθη. Αναγκάσθηκαν να αφήσουν τις περιουσίες τους, τις οικίες και τα κτήματά τους, τις εκκλησίες και τους πατρογονικούς τάφους. Τον Ιούνιο του 1778 άρχισε η μεγάλη και δύσκολη πορεία. Βαστούσαν την εικόνα της Παναγίας του Μπαχτσισαράϊ πού τους προστάτευε. Πνευματικός τους ηγέτης ήταν ο επίσκοπος Ιγνάτιος. 

Περίπου 50.000 Έλληνες εγκατέλειψαν την τουρκοταταροκρατούμενη Κριμαία. Για το θάρρος, την τόλμη, την ανδρεία και τον άθλο του η αυτοκράτειρα Αικατερίνη απένειμε στον γενναίο και σοφό ιεράρχη το υψηλό παράσημο· «το αδαμάντινο εγκόλπιο της Παναγίας. Με τις προσευχές του καλού και πιστού ποιμένος τους οι πρόσφυγες ξεπέρασαν πολλές δυσκολίες, ελλείψεις και ασθένειες της μακράς πορείας τους. Όταν παρουσιάσθηκε μία άγνωστη, φοβερή επιδημία κατά την οδοιπορία, ο άγιος ιεράρχης προσευχήθηκε θερμά στον άγιο Χαράλαμπο τον θαυματουργό, ο οποίος τού εμφανίσθηκε σε όραμα, και συνέδραμε τον λαό».

Στη ρωσική ακτή της Αζοφικής, όπου εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες με την ευλογία του μητροπολίτου Ιγνατίου, θεμελιώθηκε η μεγάλη και ωραία πόλη Μαριούπολη, που αφιερώθηκε στην Παναγία και είχε γύρω της 23 ελληνικά χωριά. Στη Μαριούπολη δημιουργήθηκε νέα μητρόπολη υπό την πνευματική εποπτεία του σεβάσμιου ιεράρχη, που τώρα υπαγόταν στην Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία. Πρωταρχική μέριμνα του μητροπολίτου Ιγνατίου ήταν η συνεχής πνευματική καθοδήγηση του ποιμνίου του. Οι δυσκολίες και τα προβλήματα του νέου τόπου, Οι συχνές επιθέσεις των Τούρκων για την επιστροφή των κατοίκων στον χώρο από τον όποιο αναχώρησαν, τους έκαναν φοβισμένους και ταραγμένους, με αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται μερικές φορές και στον ιεράρχη τους για τις πολλές δοκιμασίες τους.

Ο άγιος επίσκοπος δεν πτοήθηκε ούτε κάμφθηκε, αλλά θυμήθηκε την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο της δουλείας και τις συνεχείς κατηγορίες τους στον ελευθερωτή και αρχηγέτη τους θεόπτη Μωϋσή. Ο πιστός δούλος του Θεού Ιγνάτιος αγάπησε τον Θεό με όλη του την καρδιά, την ισχύ και τη διάνοια, και υπόμενε τους πιστούς του και τους δικαιολογούσε, γιατί είχαν περάσει μαρτυρική ζωή, ενώ μερικοί πόνοι τους συνεχίζονταν. Συνήθιζε να λέει: «Διά της Εκκλησίας και από την Εκκλησία πηγάζει η ουράνια ευλογία και είναι προφανής η επιτυχία σε όλα τα ανθρώπινα έργα και επιτηδεύματα». Έτσι όλα τα αντιμετώπιζε με προσευχή, υπομονή και πραότητα.

undefinedΜένοντας σε πέτρινο κελλί, πού είχε κτίσει ο ίδιος, 6,5 χιλιόμετρα έξω από τη Μαριούπολη, στις 3 Φεβρουαρίου 1786 παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Πλάστη του, ύστερα από δύο εβδομάδων ασθένεια. Ετάφη στον πρώτο ναό της Μαριούπολης, τον Άγιο Χαράλαμπο. Ο τάφος του έγινε αργότερα μεγάλο προσκύνημα. Οι ευσεβείς κάτοικοι τιμούσαν ευγνώμονα τον άγιο πνευματικό τους πατέρα, πού τους είχε γίνει ελευθερωτής. Το 1936, μετά την επικράτηση του φοβερού αθεϊστικού καθεστώτος, ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους καταστράφηκε. Τότε άνοιξαν τον τάφο του αγίου, όπου βρέθηκε άφθορο το τίμιο λείψανό του. Αργότερα το μετέφεραν αλλού. Κατά την απελευθέρωση της Μαριούπολης η πόλη κάηκε από τους Γερμανούς και μαζί της τα λείψανα του αγίου. Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία του αγίου, πού έλεγε ότι το σώμα του θα καεί μαζί με την πόλη. Ένα μέρος όμως των οστών του σώθηκε και σήμερα φυλάγονται στον ναό του Αγίου Γεωργίου Μαριούπολης.

Το 1977 αναγνωρίσθηκε άγιος από την Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία Η μνήμη του τιμάται στις 3 Φεβρουαρίου.

undefined

Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Βατοπαιδινό Συναξάρι, έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2007.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Oι πρεσβύτες να είναι σεμνοί, σώφρονες, με πραγματική πίστη, αγάπη, υπομονή ~ Απόστολος Λουκάς



Απόστολος Λουκάς 

Πρὸς Τιμόθεον β' Κεφ. 03

Τούτο δε γνώριζε, ότι τις έσχατες μέρες θα προκύψουν καιροί δύσκολοι. Διότι θα είναι οι άνθρωποι αυτάρεσκοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, ανυπάκουοι στους γονείς, αχάριστοι, ανίεροι, άστοργοι, ασυμφιλίωτοι, πονηροί, χωρίς εγκράτεια,  σκληροί, όχι φίλοι του αγαθού,  προδότες, αυθάδεις, τυφλωμένοι, φιλήδονοι περισσότερο παράφιλόθεοι, ενώ θα έχουν καλή μόρφωση.

[Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί·  ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι,  ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς,ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐ].


Πρὸς Τίτον Κεφ. 03

Να υπενθυμίζεις σε αυτούς να υποτάσσονται σε αρχές και εξουσίες, να πειθαρχούν, να είναι έτοιμοι σε κάθε έργο αγαθό, να μη βλασφημούν κανέναν, να μην είναι εριστικοί, να δείχνουν κάθε πραότητα προς όλους τους ανθρώπους.

[Ὑπομίμνησκε αὐτοὺς ἀρχαῖς καὶ ἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι, πειθαρχεῖν, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἑτοίμους εἶναι,  μηδένα βλασφημεῖν, ἀμάχους εἶναι, ἐπιεικεῖς, πᾶσαν ἐνδεικνυμένους πρᾳότητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους].



Πρὸς Τίτον Κεφ. 02

Εσύ δε λέγε όσα ταιριάζουν στην υγιή διδασκαλία. Οι πρεσβύτες να είναι σεμνοί, σώφρονες, με πραγματική πίστη, αγάπη, υπομονή.

[Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ. Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι, σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ].




Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Αγρυπνίες στην ενορία.Ευλάβεια στα Άγια Λείψανα και τις ιερές εικόνες-Ιε...



\

Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός;


 
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ.
Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό μᾶς τά πάντα.
1) Μᾶς ζητάει νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας, λέγοντάς μας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Δηλ. «Ὅποιος θέλει νά γίνει δικός Μου, πρέπει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό του, νά σηκώσει τόν Σταυρό του, πού σημαίνει νά νεκρωθεῖ ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ὡς πρός τόν κόσμο (νά ἀποβάλει τό κοσμικό φρόνημα), νά ἀπαρνηθεῖ τόν διάβολο καί νά μέ ἀκολουθήσει τηρώντας ὅλα ὅσα λέω». Ἄν ἀληθινά θέλουμε νά εἴμαστε μαθητές Ἐκείνου, πρέπει νά ξεχάσουμε τελείως τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό μας, νά ἀπορρίψουμε καί νά μισήσουμε κάθε ἁμαρτία· ἀκόμη, θά πρέπει νά κάμνουμε καί τό καλό, νά τηροῦμε ὅλες τίς ἐντολές καί νά νεκρωθοῦμε ὡς πρός τό κοσμικό φρόνημα, τήν ἁμαρτία καί κάθε πάθος. Δέν πρέπει νά ἀφήσουμε ἀνεξάλειπτη καμμία ἁμαρτία, ἀκόμη καί ἄν εἶναι πολύ μικρή, διότι μπορεῖ αὐτή νά μᾶς παρασύρει κατόπιν σέ μεγαλύτερο κακό.
Ἐπιθυμοῦμε τήν αἰώνια ζωή… Θέλουμε νά κερδίσουμε τόν Παράδεισο. Ὅμως, τίποτε δέν κερδίζει κανείς χωρίς κάποιο τίμημα. Θέλουμε νά χτίσουμε τήν οὐράνια κατοικία μας, πού θά διαρκέσει αἰώνια. Ἄν γιά νά χτίσουμε τήν ἐπίγεια, τήν προσωρινή, κατοικία μας καταβάλλουμε τόσους κόπους καί κάνουμε τόσα ἔξοδα, πόσο μᾶλλον θά πρέπει νά κοπιάσουμε γιά νά οἰκοδομήσουμε τήν αἰώνια κατοικία μας. Χρειάζεται νά θυσιάσουμε, νά «χάσουμε», κάποια πράγματα, τά ὁποῖα βέβαια εἶναι μηδαμινά μπροστά στήν αἰώνια χαρά καί μακαριότητα τοῦ Παραδείσου. Γι’ αὐτό λέει καί ἡ Ἀγία Γραφή: «Οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς». Δέν εἶναι τίποτα τά παθήματα αὐτῆς τῆς ζωῆς μπροστά στήν δόξα πού πρόκειται νά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ στήν αἰωνιότητα.
Ὡστόσο, ὁ Χριστιανός φαίνεται ὅτι χάνει πολλά πράγματα:
α) Τήν ἄνεσή του.
«Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν». Χρειάζεται νά πάρουμε διαζύγιο ἀπό τήν ἄνεση καί τήν καλοπέραση, ἀπό τήν τήν τεμπελιά καί τήν ἀνεμελιά.
Ἀπαιτεῖται νά ἀσκήσουμε κάποια πίεση στὀν ἑαυτό μας. «Σκάμμα ἐστίν ὁ παρών βίος», λέει ὁ Ἄγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ἡ ἐκκλησία ἔχει δύο Ἑνότητες μελῶν: τήν ἐπίγεια ἤ στρατευομένη καί τήν Οὐράνια ἤ Θριαμβεύουσα. Ἐμεῖς ἀνήκουμε στήν ἐπίγεια. Τό ὄνομα στρατευομένη δέν εἶναι τυχαῖο. Ὑποδηλώνει ὅτι βρισκόμαστε σέ κατάσταση ἐκστρατείας, σέ πολεμικές ἐπιχειρήσεις. Γι’ αὐτό καί ἀπαιτεῖται ἐπαγρύπνηση, νήψη, ἀπάρνηση τῆς ἄνεσης. Ἡ μάχη εἶναι διαρκής, χωρίς ἐλπίδα ἀνακωχῆς. Οἱ ἐνέδρες τοῦ ἐχθροῦ πολλές. Δέν χωράει τεμπελιά, ἀμέλεια καί ἀπροσεξία.
β) Μᾶς ζητάει νά ἀπαρνηθοῦμε τίς ἁμαρτωλές ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς.
Ὄχι ὅλες τίς ἀπολαύσεις, ἀλλά μόνον τίς ἁμαρτωλές, αὐτές πού τελικά ἀποδεικνύονται μάταιες καί μᾶς κάνουν νά βιώνουμε τήν δυστυχία, τήν ἀηδία καί τόν θάνατο. Γι’ αὐτό λέει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:«Πάντων ἀπόλαυσον, μόνον ἁμαρτίας ἀπόστηθι».
γ) Μᾶς ζητάει νά ἀπαρνηθοῦμε τό κοσμικό μέλλον μας, ἴσως καί τήν καρριέρα μας.
Παραδείγματα πολλά ἀπό τήν ζωή τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων ἀλλά καί τῶν συγχρόνων Χριστιανῶν, π.χ. Μακρῆς (πόλεμος ἀπό Μασωνία), σύγχρονοι Ρῶσοι χριστιανοί ἐπιστήμονες (ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας, ὁ ἰατρός).
δΜᾶς ζητάει νά ἀπαρνηθοῦμε τήν ἀναγνώριση τοῦ κόσμουτῶν συγγενῶνκαί τῶν φίλων μας.
Γεύεται κάποτε καί τόν διωγμό, ἀκόμη καί ἀπό τούς λεγόμενους δικούς του ἀνθρώπους. Ὁ Κύριος μᾶς τό εἶπε:
«Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζεῖν διωχθήσονται». Κάνει ἐντύπωση τό «Πάντες».
 Θά τολμούσαμε νά ποῦμε ὅτι ἄν δέν ἔχουμε διωγμό θά πρέπει νά ἀνησυχοῦμε γιά τήν ποιότητα τοῦ χριστιανισμοῦ μας. Πάλι, ὁ Κύριος μᾶς εἶπε: «Ἀλλοίμονο ἄν σᾶς ποῦν καλά (σᾶς ἀποδεχθοῦν καί σᾶς ἐπαινέσουν) ὅλοι οἱ ἄνθρωποι».
Αὐτό σημαίνει ὅτι συμβιβαζόμαστε μέ ὅλους, πᾶμε ὅπως φυσάει ὁ ἄνεμος. Ἀντιθέτως, εἴμαστε μακάριοι ὅταν μᾶς ὀνειδίσουν, μᾶς διώξουν, μᾶς συκοφαντήσουν, μᾶς περιφρονήσουν, διότι θέλουμε νά εἴμαστε μέ τόν Χριστό καί νά τηρήσουμε τό εὐαγγέλιο. Ἡ σύγκρουση μέ τόν κόσμο (τό κοσμικό πνεῦμα) εἶναι ἀναπόφευκτη. Ἰδιαίτερα στήν ἐποχή μας, ἡ πόλωση εἶναι πολύ ἔντονη. Τεράστια ἀπόσταση χωρίζει τήν κατά Χριστόν ζωή ἀπό τήν ζωή τοῦ κόσμου.
Συνεχίζεται…
Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com

http://www.hristospanagia.gr/?p=33566

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Γνωρίσατε κανένα μοναχό ή λαϊκό, ο οποίος να έχει την καρδιακή προσευχή;


Συνομιλία με τον Γέροντα Ηλίε Κλεόπα

284. Γνωρίσατε κανένα μοναχό ή λαϊκό, ο οποίος να έχει την καρδιακή προσευχή;

Γνώρισα μερικούς ερημίτες, που ζούσαν στις τρώγλες των δασών γύρω από το μοναστήρι Συχαστρία, την Σύχλα, την Παλαιά Αγαπία, το Ποκρώβ, αλλά πόσο είχαν προοδεύσει στην αρετή μόνο ο Θεός το γνωρίζει. Τώρα όλοι αυτοί έφυγαν απ' αυτό τον κόσμο.

Είχαν επίσης την καρδιακή προσευχή, πατέρες από το μοναστήρι μας την Συχαστρία, όπως ο π. Γερβάσιος Γκάσπαρ, ο Παΐσιος Νικητένκου, μάγειρας του μοναστηρίου (1970) και ίσως ο αδελφός μου, Γεράσιμος Ηλίε.

Όμως η καρδιακή προσευχή είναι ένα μυστικό έργο, το όποιο μόνο ο Θεός το γνωρίζει, και αυτός που την έχει πολύ δύσκολα την λέγει στους άλλους. Μάλιστα μερικές φορές ούτε ο ίδιος άνθρωπος δεν γνωρίζει ότι έχει την καρδιακή προσευχή.

Υπάρχουν και λαϊκοί που έχουν αυτή την πνευματική προσευχή, ώστε ξεπερνούν και τους μοναχούς. Να σας ειπώ ένα θαυμαστό γεγονός που είδα εδώ στην εκκλησία, πριν από δέκα χρόνια.

Ευρισκόμουν στο Άγιο Βήμα. Είχα έλθει στην Εκκλησία από τις 4 το πρωί και διάβαζα την Θεία Μετάληψη μπροστά στην Αγία Τράπεζα γονατιστός.

Μετά από λίγη ώρα μπήκε μέσα μία γυναίκα να προσευχηθεί, η οποία είχε έλθει από το βράδυ στο μοναστήρι. Δεν την γνώριζα. Προσκυνούσε όλες τις εικόνες και έκανε παντού μετάνοιες.

Δεν γνώριζε ότι κάποιος ήταν στην εκκλησία. Ήταν σκοτάδι διότι ήταν τότε χειμώνας. Βλέποντας εγώ να προσεύχεται έτσι επίμονα την κοίταζα από την Ωραία Πύλη και αυτή επήγε και γονάτισε στο μέσον της εκκλησίας με τα χέρια υψωμένα ψηλά και έλεγε από την καρδιά της αυτά τα λόγια:

"Κύριε, μη με εγκαταλείπεις. Κύριε, μη με εγκαταλείπεις!".
Είδα ένα κίτρινο φως τριγύρω της και τρόμαξα.

Κατόπιν η γυναίκα έπεσε με το πρόσωπο στην γη και προσευχόταν σιωπηλά. Η φωτεινή ακτίνα που την περιέλουζε μεγάλωσε περισσότερο και μετά εξαφανίσθηκε. Κατόπιν, αφού έσβησε το θείο εκείνο φως, η γυναίκα σηκώθηκε στα πόδια της και βγήκε έξω από την εκκλησία. Ήταν μία απλή γυναίκα από τα χωριά μας.

Ιδού λοιπόν, ποιος έχει το δώρο της προσευχής. Να που και οι λαϊκοί ξεπερνούν τους μοναχούς. Εγώ έκανα προσκομιδή και από την μεγάλη μου συγκινήσει άρχισα να κλαίω και έτρεμα με τα χαρτιά στο χέρι.

Μόνο ο Θεός γνωρίζει πόσοι εκλεκτοί υπάρχουν σ' αυτό τον κόσμο!


----------------------------------
Από το βιβλίο: Πνευματικοί Διάλογοι με Ρουμάνους Πατέρες

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Ὁ Χριστός μας, κάνει νύμφη Του τὴν ψυχή σου γιὰ πάντα





Ὅταν τοῦ εἶπα ὅτι φεύγω ὁριστικὰ γιὰ τὸ μοναστήρι καὶ ὅτι σὲ λίγες ἡμέρες θὰ μὲ χειροθετοῦσαν, σκίρτησε ὁ Γέροντας ἀπὸ χαρά. 

Πόσα δὲ μοῦ εἶπε καὶ δὲ μὲ συμβούλευσε αὐτὴ τὴ μέρα! Στὸ τέλος, ὅταν θὰ ἀποχαιρετιόμασταν, πῆρε πολὺ φυσικὰ τὸ χέρι μου καὶ τὸ φίλησε… 

Ἐγώ, ζώντας μέσα στὸ μυστήριο ποὺ μὲ περιέβαλλε, ἀναρωτήθηκα μέσα μου τί σημασία νὰ εἶχε αὐτό. Ὁπότε μοῦ λέει:

 – Βλέπεις τί ἔκανα τώρα; 

– Μάλιστα. Μοῦ φιλήσατε το χέρι, ἐμένα τοῦ ἀθλίου  καὶ ἀναξίου.

 – Λοιπόν, πρέπει νὰ ξέρεις, ὅτι μὲ τὴ χειροθεσία σου ὁ Χριστὸς θὰ σὲ ἐναγκαλισθεῖ, θὰ σὲ καταφιλήσει, θὰ γίνεις δικός Του. Θὰ γίνει δικός σου. 

Ὁ Χριστός μας κάνει νύμφη Του τὴν ψυχή σου, γιὰ πάντα. Γιὰ τὴν αἰωνιότητα. 

Νὰ ξέρεις ὅτι ἐγὼ θὰ προσευχηθῶ γιὰ σένα, διότι σ’ ἀγαπῶ πολύ. 

Ἡ ψυχή σου εἶναι εὐαίσθητη καὶ ἔχει ὅλες τὶς καλὲς προϋποθέσεις νὰ ἀγαπήσεις πολὺ τὸν Χριστό, ὅπως πρέπει. 

Τέτοιες ψυχὲς θέλει νύμφες Του ὁ Χριστός. Καὶ συμπλήρωσε: Ἅμα ἀγαπήσεις μ’ ὅλη τὴ δύναμη τῆς καρδιᾶς σου τὸ Χριστό μας, ὅλα θὰ εἶναι εὔκολα. Καὶ ἡ ὑπακοὴ καὶ ἡ ταπείνωση. 

Τότε ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς θὰ τοὺς ἀγαπᾶς ἀβίαστα καὶ αὐθόρμητα, μὲ τὴν ἴδια τοῦ Χριστοῦ ἀγάπη.

Διότι δὲν θὰ εἶσαι ἐσὺ ποὺ ἀγαπᾶς, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ποὺ κατέχει τὴν καρδιά σου.  

 Ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου

Άγιος Πορφύριος http://www.porphyrios.net/?p=2087




Άγιος Πορφύριος http://www.porphyrios.net/?p=2087